لٿا عرش تي زندگيءَ جا سفينا،
بدلجي ويا بندگيءَ جا قرينا.
بنايون پيا روشنيءَ جا مدينا،
ڪٿي آهي موسيٰ، ڪٿي طور سينا.
نه اُلجهو، اسان عاشقن سان نه اُلجهو،
لتاڙي ڇڏياسين ستارن جا سينا.
ورائن پيا وقت کي هوش وارا،
گذاري وٺو مستين جا مهينا.
نظارن جي بيتاب خاموشين ۾،
پگهرجي پيا نُور جا آبگينا.
کُلي پيئي اڳرائين جي حقيقت،
لڪي ڇا ڪندا هاڻ سهڻن جا سينا!