چشم تر هردم رهي ٿي خونچڪان توکان سوا،
زندگي بنجي وئي بار گران توکان سوا.
تون وئين دل مان ته لطف زندگاني ڇا رهيو،
بي مزه آهي بساطِ گلستان توکان سوا.
جي بهاري هئي ته تنهنجي دم سان، اي جانِ بهار،
فصلِ گُل اڄ آهي مانندِ خزان توکان سوا.
واسطو سوزِ تمنا جو وجهان ٿو، برقِ ناز،
آهي ويران منهنجي دل جو آشيان توکان سوا.
مون کي آهي پنهنجي دل جي بيقراريءَ جو قسم،
زندگي آهي عبث، اي جانِ جان توکان سوا.
اضطراب و درد و غم ۽ حسرت و ياس و الم،
سڀ مليو، اي جانِ بزمِ مهوشان، توکان سوا.
آهي اي “شمشير” هيءَ ذره نوازي عشق جي،
ناهي ڪو ٻيو شاعرِ رنگين بيان توکان سوا.