الله، ڪجهه ته مون کي دعا ۾ اثر ملي،
دل درد آشنا ملي، ۽ چشم تر ملي.
لب تي رهي فغان ۽ جگر ۾ خلش رهي،
سرد آه، گرم آنسو ۽ دردِ جگر ملي.
پرواهه ناهي، لٽجي وڃي گر متاع دل،
ليڪن ڪڏهن هو مون کي سر رهگذر ملي.
وَللهَ، سو ڪري نه وري آرزوءِ جام،
جنهن جي نظر سان تنهنجي شرابي نظر ملي.
قسمت تي ان جي ڇو نه ڪري رشڪ آسمان،
تو جهڙو جنهن کي نازنين رشڪِ قمر ملي.
الله ري جامِ ديد جون سرشاريون، نديم،
ٿي ڄڻ شميمِ گل سان نسيمِ سحر ملي.
ڇا خاڪ سو جيئي، هُجي قسمت ۾ جنهن جي خاڪ،
سو ڇا ڪري، نه جنهن کي سندءِ سنگِ در ملي.
بي اختيار روئي ڏئي شبنم به درد کان،
گر منهنجي بيڪسيءَ جي چمن ۾ خبر ملي.
ڇا آهي، مان به سمجهي ويس وجهِ انقلاب،
منهنجي نظر کي جُلوهه شام و سحر ملي.
“شمشير” ان ۾ ئي ته محبت جو لطف آهه،
دل ساڻ دل ملي ۽ نظر سان نظر ملي.