شمشير الحيدري
اٺاويهن سالن جو جوان، هڪ ئي وقت تي شاعر، اديب، مصنف، مصور ۽ صحافي آهي. حيدرآباد ضلعي جي ننڍڙي ڳوٺ ‘ڪڍڻ’ ۾ ڄائو، ۽ بدين ۾ پرورش ورتائين. ابتدائي تعليم بدين ۾ وٺي، 1947ع ۾ ڪراچيءَ جي سنڌ مدرسي ۾ داخل ٿيو. حالتن جي ناسازگار هئڻ ڪري، تعليم ڇڏي ڳوٺ موٽي آيو. ڪجهه وقت بي ڊبليو ڊي ۾ ملازمت ڪيائين، ۽ پوءِ ٽن سالن تائين بدين جي ڪوآپريٽو بئنڪ جو مئنيجر ٿي رهيو. وقت جي اُٿل کيس حيدرآباد آڻي ڇڏيو. اتي پهرين روزانه “هلال پاڪستان” ۾ اسسٽنٽ ايڊيٽر ٿيو، ۽ پوءِ 1956ع کان “سنڌي ادبي سنگت” جو جوائنٽ سيڪريٽري، ۽ پوءِ قائم مقام جنرل سيڪريٽري ٿيو. انهيءَ وچ ۾ هن پنهنجي تعليم وري جاري ڪئي، ۽ سنڌ يونيورسٽيءَ مان سنڌي ادب ۾ بي اي آنرس ڪئي اٿس.
شمشير ادب جي گهڻو ڪري سڀني صنفن تي طبع آزمائي ڪئي آهي. هيءَ حقيقت آهي ته شعر کان سندس نثر وڌيڪ زوردار آهي؛ سندس هٿان سنڌي آزاد نظم کي وڏي وسعت ملي آهي. سندس فن موجوده دور جي منجهائيندڙ ماحول ۾ يقيني اُميد، اثباتي سڪون ۽ حقيقي مسرت جو ڳولائو آهي. هو تجويدي، رجاعي ۽ رومانوي آهي. اظهار ۾ تصور جي پختگيءَ سبب سندس شاعريءَ ۾ تخيل جي بلندي آهي. انسان جي عظمت ۾ ويساهه سبب، هو رجاعي آهي. زندگيءَ جو پيار سندس نس نس ۾ ڀريل آهي. تنهنڪري هو رومانوي آهي. سندس فن، ڪائنات جي ‘ڪاڪ محل’ ۾ حيران پريشان ٿيڻ کان سواءِ، هن سادي دنيا جي منجهائيندڙ حقيقتن کي سلجهائي، ڪنهن اڻڏٺيءَ ۽ اڻڄاتيءَ ‘مومل’ جي تلاش ۾ اڳتي وڌندو ٿو رهي.
غلام علي الانا
(شمشير الحيدريءَ جي شاعري
جي مجموعي لاٽ جي پهرين شماري اشاعت 1962ع تان ورتل)