بيهه اداڙي بادل، منهنجي يارَ کي اچڻو آهي،
يار ته منهنجو پاڻ وهيڻو، نازڪ نچڻو آهي.
واٽ تي هن کي ڪنڊو لڳندو، پير منڊو ٿي پوندو،
مَنڊڪ مَنڊڪ رڙهندي رڙهندي، نيٺ ته پڄڻو آهي.....
چڪَ چڪڻَ ۾ ڪرند جُهرندي، آٿر پاٿر ايندو،
کيڙيون کيتَ کَرا اورانگهي، واٽر ٽپڻو آهي......
پوءِ اچي جي هوءُ ته تو کي ڪرڻا آهن وَسَ،
وسي وسي سڀ ڪرڻا آهن بند پرينءَ جا گَسَ،
بس ڙي بادلَ ڀائو، تو کي قرب هي ڪرڻو آهي......