درد جي لذت جڏهن بيدار ٿي،
دل سراپا جنتِ ديدار ٿي،
ڪيتريون ئي الفتون جهومي اٿيون،
هر گهڙي گذري نگاهه يار ٿي.
اڄوڪو ڏينهن به گذري ويو خيالن ۾،
اڄوڪي رات ڏکن جي ڀلا کٽي ته سُمهون،
ڪڏهن خيال، ڪڏهن انتظار ۾ آهيون،
اوهان جي ياد اسان کي سمهڻ ڏئي ته سُمهون.
زماني جي تقدير بنجي چُڪا،
نئون سج، نوان ڏينهن، نئين روشني،
انڌيرن جو رکوال سوچي پيو،
ته ڪيئن مارجي فڪر جي زندگي.
ٻڌون ٿا ته اڄ چاره گر ٺيڪ ناهي،
مليريا جو گويا مڇر ٺيڪ ناهي:
ٺلهي جام تي سر جهڪايو ٿا، قبلا،
اوهان جي به شايد نظر ٺيڪ ناهي!
جهانِ عشق جو سردار آخري آهيان،
حضورِ حُسن ۾ حاضر وري وري آهيان،
ملنگ، مست، الستي، قلندري آهيان،
عجيب آهيان، هزارن ۾ “حيدري” آهيان.
مشهور سندم نغمه سرائي آهي،
هر حرف ۾ تدبير سمائي آهي،
مان جنهن کي جيئارڻ ٿو گهران سو جيئندو،
تقدير جي تشريح اجائي آهي.