لولڙي الا هو
لو لَڙي اَلا هو.... گولَڙي اَلا هو
چيٽ پَڪا، کيٽ پَڪا، مارو مليا، ميڙا متا،
لو لَڙي اَلا هو، گولَڙي اَلا هو......
سنڌڙي ڙيِ سنڌڙي، اسين تنهنجا ماڻهو، کائون مکڻ چاڻو
سنڌوءَ جي سِير مان، دريا جي ديڳ مان، لڌوسون ناڻو
گنج ٿيا، رنج ويا، مارو مليا، ميڙا مَتا،
لو لَڙي اَلا هو، گولَڙي اَلا هو......
سکر براج مان نڪتيون ڪئنالون، کڻي هيرا لالون،
سونن سنگن وچ ۾، ڇيڄ وجهن ڇيڳريون، ڇورا ڏين ڇالون،
رنگ لڳا، چنگ وڳا، مارو مليا، ميڙا متا
لو لَڙي اَلا هو، گولَڙي اَلا هو......
سکر جي پُل تان اُڏاڻو ڳيرو، ساجهر سويرو،
اتان ٿي آيو جِت بابل جو ديرو، چُمان تَنهن جو پيرو،
پُور ويا، سُور ويا، مارو مليا، ميڙا متا
لو لَڙي اَلا هو، گولَڙي اَلا هو......
لاباري جا ڏينهڙا، موٽي آيا مينهڙا، ساريم ڪي سَنيِهڙا،
اَبُلَ جي بَند تي، اچ پروڪي هَنڌ تي، لايون نوان نينهڙا،
روح رَليا، سُور سَليا، مارو مليا، ميڙا متا
لو لَڙي اَلا هو، گولَڙي اَلا هو......