رهي منهنجي جبين باقي، نه تنهنجو آستان باقي،
نه ڪجهه پردو رهي تنهنجي ۽ منهنجي درميان باقي.
خداءِ عشق جي الله ري بخشش، پسِ مرُدن،
زبانِ حسن تي اڄ ڀي آ منهنجو داستان باقي.
گذارڻ هجرِ جانان ۾ ٻه گهڙيون پڻ ٿيون مشڪل،
مبارڪ، خضر، توکي زندگيءَ جاودان باقي.
ڪريان سجدو ٿو ڪعبي ڏانهن، نهاري سُوءِ بتخانه،
ٿي اڄ پڻ ڪعبه ۽ دل ۾ رهي يادِ بتان باقي.
اجهو هو ڪاروان پوشيده ٿي ويو منهنجي نظرن کان،
اڃا دامن تي آهي گردِ راهِ ڪاروان باقي.
نه ڊيڄار اي فلڪ، آهيون اسين شوريده سر عاشق،
وٺي ڇا ڇا تون وٺندين دل جلن جو امتحان باقي.
خبر ڪر منهنجي چاره گر کي، اي بادِ صبا فوراً،
گهڙين ٻن چئن جو “شمشير” آهي ميهمان باقي.