سچ درازا وسدا هي
گهڻي زماني ٿي ڳئي جڏهان سچ سدا سوڀارا ها
اون دي ڏاڍي هلدي پڄدي، اُون دا وارا نيارا ها.
گهر گهر اون دا جهنڊا کُتا، در در عام نظارا ها،
هر هڪ دل دلبر ها اُون، هر هڪ اک دا تارا ها.
ڪنگلا ڪوڙ اُنهان دي ايڏي شان ڪون ڏيک ڪي سڙدا ها،
راتيان ڏينهان اندر اندر جلدي پڄندا ڪڙهدا ها.
هڪ ڏينهن اينوين هويا، جيوين سچ ستا ها سيج اُتي،
ڪوڙ اچي شبخون هنيا، ڪئين ڪٽڪ انهان دي ساڻ
سچ ڪون ڏيهه نيڪالي آئي، مچلي ماڻهو ماري ڳئي،
ڪتلي قيدي باندي ٿي ڳئي، ڪتلي دار تي وار ڳئي.
سچ تڏهان ڪون لُڪدا ڦِردا، جهنگ جبل وچ رلدا ها،
ڪوڙ انهان دي مارڻ ڪِيتي پڇون پڇون ڄلدا ها.
اٿي آڪر اڄ ٻُڌو سي، سچ درازا وسدا هي،
چانڊوڪي ديان پاڪي ڇيريان، ڇم ڇم ڇم ڇم نچندا هي.
جي اي ڳالهه سچي هي يارو، ڪوڙ به اِٿان هوسي،
ڳولو ڳولو، مارو مارو، اِٿان ڪِٿان هوسي.