ياد ڪيا دل پنهنجا يار،
ڇُلڪي پيا نيڻن جا نارَ.
پاپن جي پاڇن ۾ پلجن،
اهڙا پڻ آهن ڪي پيار.
پيار ته نعمت آهي، سائين،
ماري ڇڏيو پيٽَ پيار.
جنت جون ويرانيون، توبهه!
هِت هر ڪنهن جو دوزخ ڌار.
ڇرڪ ڀري ٿو انڌ جو گهوڙو،
ڄاڻ جهُريا منهن ڀر هسوار.
مُلان، هاڻ ته وڦلين ويٺو،
ٿوري پيئندو ڪر، ڀوتار!
تنهنجا اي “شمشير” هي نغما،
ڄڻ ته ڇڄي پيئي ڪا تار.