دنيا ڏيهه ڏکن جو، ڙي بابا
دنيا ڏيهه ڏکن جو، ڙي بابا، دنيا ڏيهه ڏکن جو.
جڳ جي ريت اها ئي آهي،
هڪڙو پوکي ۽ ٻيو کائي،
هڪڙو روئي ۽ ٻيو ڳائي،
هي انڌير جُڳن جوڙي بابا.
دنيا ڏيهه ڏکن جو.
ڏاڍ جي ڏائڻ آهي دنيا،
ڪمزورن تي ڪاهي دنيا،
ڪنهن سان ڪين نباهي دنيا،
ناهي ماڳ سُکن جو، ڙي بابا.
دنيا ڏيهه ڏکن جو.
دوهو:
پنهنجي پوکي پاڻ نه کائي، کيت پرايو هوءِ،
سُک جي هڪڙيءَ ساعت ڪارڻ، عمر سموري روءِ.