تون ته وسرين نٿو،
دل مان نڪرين نٿو،
تون وسارڻ سان وسرڻ جو ناهين پرين.
رنگ ۽ راز ۾، ناز انداز ۾،
انگ آواز ۾، اهڙي اعزاز ۾،
ساري تخليق جي دلربا ساز ۾،
تون ته سهڻن سندي سونهن آهين پرين.
تون ته وسرين نٿو.
توکي رابيل يا گل گلابي چوان،
نورُ جي ڇاٽَ ڪا ماهتابي چوان،
يا وري ڪائي صورت ڪتابي چوان،
تون ئي چئه پاڻ سچ پچ ته ڇاهين پرين.
تون ته وسرين نٿو.
آهين ساڀيان ۾ سپنن جو ٻهروپ تون،
منهنجي سپنن جي ساڀيان سندو روپ تون،
منهنجي گيتن جو گمنام محبوب تون،
بات بيشڪ ڪريان ٿو پرانهين پرين
تون ته وسرين نٿو.