پراڻا حربا
(حسن ناصر جي شهادت تي)
تنهنجي ترڪش جا سڀئي تير کٽي ويا شايد،
ڪو نئون وار ڪرين ها ته مڃان ها شايد.
هي ته صدين جا پرڻا اُهي حربا آهن،
جن کي هر دور ۾ حاصل ٿي فقط ناڪامي،
جن کي هر دور ۾ دهرائي ڏٺو آهي تو،
جن سان هر دور ۾ هارائي وئي سلطاني.
تو وري حُسن کي پهري ۾ لڪايو آهي،
تو وري عشق تي الزام لڳايو آهي.
تو وري ظلم کي مهمان بڻايو آهي،
تو وري زندهه ضميرن کي ستايو آهي.
تون وري زهر کي ماکيءَ سان ملائين ويٺو،
تون وري حق جو آواز دٻائين ويٺو،
تون وري قيد جي ديوار اَڏائين ويٺو
تون وري سچ کي گوليءَ سان اُڏائين ويٺو.
منهنجي تخليق جي انسان کي ڦاهيءَ چاڙهي،
تون وري مون سان مقابل به ٿيڻ ٿو چاهين،
تو کي معلوم به آهي ته اڳين جو ڇا ٿيو،
تون وري پنهنجو تماشو به ڏسڻ ٿو چاهين!
تون نه ٿو ڄاڻين ته مان وقت جو فرزند آهيان،
منهنجي لئه آدکان هي راند جو ميدان آهي،
ڪوئي مون کان نه کٽيو آهي سِرن جي بازي،
منهنجي هرچال ۾ نئين دور جو انسان آهي.