توسان ڳالهيون
رستي هلندي،
گهر ۾ ويٺي،
بازارن ۾ گهمندي ڦرندي،
پيار جون پياريون ڳالهيون.
ڪڏهين منهنجي هٿ ۾ پنهنجو هٿڙو ڏيئي،
سمنڊ ڪناري،
ننگين پيرين، آليءَ واريءَ تي، يڪساهيءَ ڊوڙي ڊوڙي ڪري پوين ٿي،
۽ مان توکي کڻي وٺان ٿو، ڀاڪر پائي.
ڪڏهين شهر جي ڪنهن باغيچي جي ٿڌڙي ڇٻراٽي تي ويهي،
تنهنجا سونا روپا ٽهڪ ٻڌان ٿو،
ڪڏهين شام ٽريءَ جي ويلي، ايڪانت ۾ منهنجن ٻانهن ۾ جهولين ٿي.
.... پر توساڻ ئي سڀ ڳالهيون تڏهين ٿينديون آهن،
جڏهين تون موجود نه هوندي آهين.