رسمِ ماتم
“شمشير” اها رسم ماتم هر ذري ۾ پيدا ٿي ويندي،
تسليم ورضاءِ شبيري عالم تي هويدا ٿي ويندي،
الزام تراشيءَ ۾ پيدا احساس ندامت ٿي ويندو،
هي دنيا آخر هڪڙي ڏينهن شبير جي شيدا ٿي ويندي.
*
شاعري
تنھنجي نيڻن ۾ جو نھاري ويو
هن مجموعي ۾ شمشيرالحيدري جي شاعريءَ “لاٽ” جي ٻن اشاعتن ۾ شايع ٿيل مواد سان گڏ ”تاريخ جو ڪچرو“ (پيروڊيز)، سنڌي لئنگويج اٿارٽي جو ڇپيل”روشن تارا “ٻارن جي شاعري جو ڪتابچو ۽ اڻ ڇپيل، مختلف رسالن ۾ شايع ٿيل توڙي ٽي وي ر يڊيو تي مختلف وقتن تي ڳايل شاعري شامل ڪئي وئي آهي. هن شاعريءَ کي سھيڙي سميٽي “ڪليات” جي صورت ۾ آڻڻ جو سمورو ڪم شمشيرالحيدريءَ صاحب جي فرزند سليم حيدريءَ سرانجام ڏنو آهي.
- 4.5/5.0
- 32
- 3
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- شمشير الحيدري
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ارپنا
- سنڌسلامت پاران
- نظر جي ڳالهه زبان سان ڪجي ته ڪيئن ڪجي
- چيئرمين نوٽ - تنهنجي نيڻن ۾ جو نهاري ويو. ..!
- پبلشر نوٽ - ڪليات شمشير
- ٻه اکر - پيار جي وکري وکر جو سوداگر
- هزارن ۾ هڪڙو حيدري - مهتاب اڪبر راشدي
- پنهنجي پاران
- مشعل جي لاٽ
- شمشير الحيدري
- مهاڳ - هڪڙو شمشير هو زماني ۾
- شاعري
- حمد
- نعت
- مداح
- مولود
- ڌمال
- ڌم ڌمال ڌم مست قلندر سنڌڙي دا.....
- قوالي
- مجرو
- لاٽ
- لطيفي لات
- ڪاڪ محل
- پيدائش
- انقلاب جي سرحد
- آرزوءَ جو سفر
- پيشڪش
- تخليق
- هجرت
- مٽيءَ جو ماڳ
- الوداع
- چنڊ سان چاهه
- تخليق جو اعتڪاف
- جيسين سج اُڀري
- لوممبا جي شهادت
- پراڻا حربا
- محاذ
- زندگي جا سؤُ سوال
- زندگيءَ سان پيار
- خدايا
- پور
- ڪينجهر جي اڪيلي ڪونج
- سنڌ جو ضمير
- همسفرو!
- مسرت جي منزل
- ڪاغذ جو گل
- جنگ جو ديوتا
- وقت
- انت بحر ۾
- مشورا
- فرصت
- حسن نظر
- سونهن جي صدقي
- ترائيل –ڳالهيون ڳڻي
- ترائيل – ايئن ٿي ڏسين
- نظم
- اڌ صديءَ جو داستان
- تهذيب دشمن
- راڄ دلارو نهرو
- ڪچن جي اونداهي
- توسان ڳالهيون
- وقت جو ڦيرو
- شام غريبان
- سندرتا جي جيت امر آ
- نيرين اکڙين وارو چنڊ
- ويراني
- پڙاڏو سو سڏ
- اِجهي آيا منهنجا يار
- جيئي منهنجو يار
- موٽيو ماهه صيام
- هجرت
- سونهن جي صدقي
- جبل جو وسڪارو
- مسرت جي منزل
- تسڪينِ فردا
- جشنِ اسقلال
- بنده زر کي خطاب
- انت اوندهه
- ڪاغذ جو گل
- اچي، جيڪو اچي
- عاشق هليا اکين سان
- 1973ع واري ٻوڏ
- غزل
- ڪهڙا ڪهڙا ڪيئي نشانا،
- ساز فرقت تي بقدر ضرب غم ڳائي ٿي دل،
- سانجهه
- پيئڻ جا بهانا، پيارڻ جون ڳالهيون،
- پيار پروڙڻ جي گت ڏيئي،
- ياد ڪيا دل پنهنجا يار،
- اڄ منهنجي اڱڻ منهنجا محبوب اچن شايد،
- راهبر ڀلجي ويا، اهل نظر ڀلجي ويا،
- مٽيءَ تي موتين جي ورکا:
- وري حسن عريان سرِبام آيو،
- ڪٿان ٿي وري آئي منهنجي نظر،
- فقط اِشاري ڇڏيو ته وهوا وا!
- اسين حال هيڻا، اوهان جي خدائي-وڏي ڳالهه آهي،
- لٿا عرش تي زندگيءَ جا سفينا،
- مزدور جي محنت نظرانداز نه آهي،
- چمن ۾ ڪنهن جو هي ڏسجي ٿو انتظار اڃا،
- بعد از فنا، بقا جي سهارن کي ڇا ڪجي؟
- طوفان جي درميان نه ڪنارن جي ڳالهه ڪر،
- خامُشي ۾ ٿي نهان طرزِ ادائي، جاني،
- اي چاره گرو، ناحق پياريو نه دوا مون کي،
- همنشين، پڇ نه حديثِ غمِ دوران مون کان،
- چشمِ تر جي خونفشاني ڪيم پڇُ،
- سڄي رات سر گوشين ۾ گذاري،
- الله، ڪجهه ته مون کي دعا ۾ اثر ملي،
- چشم تر هردم رهي ٿي خونچڪان توکان سوا،
- چشم تر مان سَيلِ اشڪ غم روان ٿيندو رهيو،
- خواب ٿي ڄاتم جو همدم، سا حقيت ٿي وئي،
- ڪير ٻڌي ٿو دل جا ترارنا،
- سندءِ ياد کي ياد ڪريون پيا،
- تون نه آئين ته سندءِ ياد ڇو آئي آهي،
- نگاهُون اُلاري ڇڏيئي، ڇا ڪيئي،
- مهملات
- ڪونه آئين وري
- کُلي جڏهن بيڌيانيءَ اندر ڌيان دري،
- ڪهڙا ڪهڙا ڪيئي نشانا،
- هن سان ڪهڙو ناتو ڀانيان، دل به نٿي سمجهائي
- عشق جي آڳ نگاهن سان اُجهامي ۽ ٻري،
- رهي منهنجي جبين باقي، نه تنهنجو آستان باقي،
- علامه اقبال جي خودي
- زندگيءَ کان ائين چڱا آهيون
- نقشِ اقبال
- ڏوهيڙو
- جنم جنم کان
- ڏئي پيار وري ڌڪي ڌار ڪيئي
- گيت
- دلڙي وندري نا
- گيت مان ڳايان
- منهنجي وفا، تنهنجي جفا
- اڄ نه ٿي پري
- عيد ملهايون
- ڇم ڇم، ڇم ڇم، سِکي آئي، بسنت رت آئي.
- بوند بهار وهه وا
- اچوڙي بادلو اچو
- ٿر جو وسڪارو
- منهنجي ديس سمان
- هيءَ سرزمين پياري
- سهڻي ڌرتي
- جو کير پيئي سو وير ٿئي
- ڪاڪ محل
- سڏ
- جيوَن راڳ
- نادان!
- مانجهي
- کِل يار
- پيار پڌرو ڪجي
- سال نئين جو آڌرڀاءُ
- پوءِ ڪهڙي سبب
- پرين پيار وارا
- دل دل سان ملي ٿي جڏهن
- هاڻي ياد نه اچجئين
- ڏس ڇولين جو ڇوهه
- ڪويل ڇا ٿي ٻولي
- نگاهن ۾ ڇا هو
- جبل جو وسڪارو
- منهنجي ديس سمان
- هيءَ سرزمين پياري
- پيهي وارا ڇورا
- اڄ موج آئي من تي
- جنم جنم کان
- دنيا دل وارن جي
- سندم يار سهڻو، هزارن ۾ هڪڙو
- مارو مليا ميڙا متا
- سکر براج جي گولڊن جوبليءَ لاءِ
- بسنت رت آئي
- تون ته وسرين نٿو،
- سنڌڙيءَ وارو شاھ ڀٽائي
- منهنجي دلبر ديس جي ڌرتي
- دنيا ڏيهه ڏکن جو، ڙي بابا
- دل ٿي دلبر تو کي ساري،
- ڪينجهر جي اڪيلي ڪونج
- تون ته وسرين نٿو،
- هي ديس عجب دل وارن جو
- منهنجي وفا، تنهنجي جفا
- بسنت رت آئي
- منهنجا جيون ساٿي
- هاري حقدار
- محنت ڪري ٿو هاري
- سڀ جڳ ڳائي راڳ اسان جا
- دلڙي وندري نا
- سندم يار سُهڻو، هزارن ۾ هڪڙو
- جنم جنم کان
- گيت مان ڳايان
- منقبت
- لولڙي الا هو
- فلم “بيزبان” لاءِ گيت
- ميلاد
- لامَ لنوي ٿو ڪانگلڙو،
- مينهَن هجن يا واچوڙا، پر ڏيئو ته روشن رکڻو آ،
- روشن تارا گيت
- عشق منهنجو عجب، حسن تنهنجو غضب،
- دل ڌيري ڌيري ڌڙڪي ٿي،
- ڪوڙو آهين ڪانگل، تو کي لالچ آهي لولي جي،
- سڀ جڳ ڳائي راڳ اسان جا
- هيءَ سرزمين پياري
- گيتِ مان ڳايان، تون ڇيڙ سَرگم
- ڊئم فول!
- دل ڌڪ ڌڪ، ڌڪ ڌڪ، ڌڙڪي ٿي،
- تون ڪيڏي سهڻي آهين،
- بيهه اداڙي بادل، منهنجي يارَ کي اچڻو آهي،
- دل ٿي دلبر توکي ساري،
- اڄ نچو ۽ ڳايو
- رم جهم رم جهم بادل آيا
- هر دل جو ڌڻي
- بيهه اداڙي بادلَ، منهنجي يار کي اچڻو آهي،
- پيهي وارا ڇورا، کانڀاڻي سنڀال،
- سچ درازا وسدا هي
- وايون
- جُڳ جُڳ جال جيئن،
- تون ياد وري آئين
- مستن تي نه ميار
- گهايل ڪيئن ڪري!
- چِٽو چنڊ رهيج،
- قطعا/دوها
- نظر جي ڳالهه زبان سان ڪجي ته ڪيئن ڪجي
- درد جي لذت جڏهن بيدار ٿي،
- عيد
- لڙائيءَ جو جهنم
- اعلان حق
- چمن ۾ ڪنهن جي اچڻ جون تياريون آهن،
- رسمِ ماتم
- پنج آڱريون
- دوها
- هيڏي ڌرتي هيڏا ماڻهو، هيڏو هُل هجوم،
- ڪافيون
- پهرين سُڃاڻج پاڻ
- ساري ساري رات
- پاڻيهي ايندا پاس، ڀلو ميان، آسَ الله ۾ آهي آهي،
- بيت
- ڪنهن در ڏيندس دانهن
- موٽيو ماهه صيام
- ڪاٿئون آيو ڪاپڙي، ڪاڏي ويو هاڻ،
- ڪربلا
- جيئي منهنجو يار
- پاڪستان ٽيلي ويزن ڪارپوريشن ڪراچي
- رم جهم رم جهم بادل آيا
- گُڏي
- روشن تارا (ٻارڙن جي شاعري)
- روشن تارا
- روشن تارا گيت
- سِنڌوءَ جي ڪهاڻي
- فادر فيوچر جو
- ٻڌو بابلي جا پار
- رمشا
- منهنجي گُڏِي هلي بازار
- اَڙي نِنڊَ!
- ٻالڪ زنده باد!
- پيارُ گُهرون ٿا
- منهنجو لغڙ اُڏاڻو چنڊ ڏي
- گُڏي گُڏيءَ جي راندِ
- منهنجي گُڏيءَ جا پارَ
- سانوڻَ جا مينهَن
- سيارو آيو
- بهارَ جي مُندَ
- اَنبن جِي موسم
- ڌُومَ مچايون
- سائيڪل
- جانورن جو باغُ
- اَمڙ مارِ نه مُون!
- صِحت جو خيالُ
- ٽِرئفڪ سِگنَل
- گهرَ جو چرخو
- ڪُونجَ
- عيد
- عيد مبارڪ
- عيدَ ملهايون
- عيدَ آئي
- سونل ٻائي
- مائي ملوڪان
- ڦيٿي جو گيت
- آڪڙ خان ۽ پاٽي خان
- دُعا
- تاريخ جو ڪچرو (پيروڊيز)
- ڀت وڏو ڏوهاري آهي
- مان ڏوئي هان
- پيروڊي
- اسان ايجھا ڪم نه ڪريسون
- اسين به ھونداسين اُتي
- باغي بختاور
- چاڪر جو چُوڪر
- چارڻ چنگ ڦٽو ڪيو
- ڌياچ نه آھي ڏيھه ۾
- دودو گھرجي ديس کي
- غازي گھرجن سنڌ کي
- ھرڪو پيش امام
- ھيڏا مرون ملڪ ۾!
- ڪاڪ ھلي ڪو مرڻو آھي
- ڪينجھر پئي روءِ
- ڪير رُلي ٿو روھه ۾
- کرڙ کائي رت
- مارو توتان ھٿ کڻي ويا
- موکيءَ اُپٽيا مَٽ
- نَوَ لَکي جا روپ ھزارين
- ساھڙ ويٺو کير پئي
- سڙي پيو سچ
- تاريخ جو ڪچرو
“شمشير” اها رسم ماتم هر ذري ۾ پيدا ٿي ويندي،
تسليم ورضاءِ شبيري عالم تي هويدا ٿي ويندي،
الزام تراشيءَ ۾ پيدا احساس ندامت ٿي ويندو،
هي دنيا آخر هڪڙي ڏينهن شبير جي شيدا ٿي ويندي.
*