ڪچن جي اونداهي
ٻه ماڙ تان ٻه اکيون هيٺتي پيون گهورين،
ڪشادي روڊ تي ڪارن، بسن ۽ اسڪوٽرن جي اڻکٽ ڄڃ
ڪٿان اچي پئي، ڪيڏانهن وڃي پئي تڪڙي،
الائي ڪير چڱا يا مٺا هجن اُن ۾،
وزير، سيٺ وڏيرا، يا ڪامورا
مزدور، ڪلرڪ، شاگرد يا پروفيسر،
دلال، ڪاٽڪو، بشني ۽ چور يا ڊاڪو
وٺي وڃن پيا هڪڙي ئي واٽ سڀ هيڪر،
الائي دل ۾ هر هڪ جي ڪا هوندي واٽ ٻي ڪهڙي
ڪئين پيادا به هلندا وڃن ٿا پاسن کان،
جوان، ٻار، عورتون، پوڙها
۽ هڪڙو ڳاڙهو ڪتو، روڊ جي پرين پاسي،
ستو پيو آهي بنا کٽڪي هيڏي هل ۽ هلچل ۾،
پري کان گوڙ ڪندي آئي هڪڙي ائمبولنس
هو ڳاڙهو ڪتو ڇرڪ سان پيو جاڳي،
ٻنهي هٿن کي سپاهيءَ هوا ۾ لهرايو،
۽ روڪجي ويئي ساري روان دوان ٽرئفڪ،
ٻه ماڙ ڇت جي اوچائي تان هيٺ گهوريندي،
اکيون جي چست هيون زندگي جي چرپر ۾،
ڪشادي روڊ تي هر پاسي پئي ڦريون، ڪمال ڦڙتي سان،
چڙي ۽ ورچي ۽ مايوس ٿي مڙيون پٺتي.
ڀلا ٻليءَ کي انهيءَ ساري چهچٽي سان ڪهڙو ڪم؟
هجوم هيڏي ۾ ڏسجي نٿو ڪو هڪڙو ئي ڪوئو!
اکين کي هيءَ به فطرت جي آهي آگاهي
سڄي جهان کان بهتر ڪچن جي اونداهي.