دوها
ڪي ڪي مٺڙا مٺڙا ماڻهو اهڙا ٿيندا آهن،
دور اکين کان ٿي پوءِ ڀي دل ۾ رهندا آهن.
هڪڙو ماڻهو مون کي ايندو آهي ڏاڍو ياد،
سڀ کان سهڻو، سڀ کان سياڻو، شال هجي آباد!
ڪوئي ناهي، جيڪو ناهي فطرت کي مرغوب،
ڪو الله جو پيارو ۽ ڪو ماڻهن جو محبوب،
هرڪا سهڻي صورت ڀانيان قدرت جو شهڪار،
ڪنهن کي چاهيان، ڪنهن کي ڳايان، ڪنهن سان ڪريان پيار.
ترن جي ناهين، دل ۾ هوندو آهي ڏاڍو شور،
تنهنجي ايندي، تنهائي ڀي وٺندي آهي زور.