فرصت
تنهنجي ياد سراپا سهڻي،
سورهن ئي سينگار ڪري،
منهنجي من مندر جي در تي بيٺي آهي،
آس لڳائي:
نيٺ ته ڪڏهين فرصت ٿيندي،
نيٺ ته ڪڏهين وقت بچائي،
ساڻس ملندس ڀاڪر پائي.
ورهين کان هوءَ بيٺي آهي،
ورهين کان مان سوچيان ويٺو:
نيٺ ته ڪڏهن فرصت ٿيندي:
نيٺ ته ڪڏهين وقت بچائي،
ساڻس ملندس، ڀاڪر پائي.