ڪاٿئون آيو ڪاپڙي، ڪاڏي ويو هاڻ،
ايڏي مايا مُک ۾، جيڏي هيرن کاڻ،
گينور ويا گهومائجي، حشمت هنين ڏاڻ،
آديسيءَ اکرن ڪيا، ڄاڻو سڀ اڻڄاڻ،
ماڻي هليو موج ۾، نهڪر سان نرواڻ،
سُوريءَ ۾ سرهاڻ، ڀري رات رمي ويو.
سوري ماري ڪينڪي، سُوري جنين سيڄ،
مرڪيو هلن مهند سي، کلندي منجهان کيڄ،
پيئندا وڃي بيڄ، جنت جي جاگير ۾
سوري سهي ڪينڪي، ڪانئر جا قدم
سي ئي سونهن سج تي، جن جا پير پدم،
هجن سئو جنم، نچندا اچن ناز سان.
جيجل، منهنجو هيج، هيڪاندو حبيب سين،
جيڪي پاند پرين جي، سو ئي منهنجو ڏيج
اسان ٻنهي جي سيج، ساجهر پسج سوريءَ تي
مادر منهنجو من، واڳي ويا عجيب،
سوريءَ کي سهڪائي ويا، منهنجا سي حبيب،
ڀلا تن نصيب، مات ڏني جن موت کي
سوريءَ سزاوار، هڻن نعرا نينهن جا،
ڪفر سلامت هوءِ شل، آگي جي آڌار،
پسندا ٻيئي پار، هاديءَ جي حضور ۾.
هلو هلو ساٿيا، سوريءَ سڏ ٿيو،
ڪونهي ڪو ٻيو، پاڻ ئي اڳڀرا ٿيون.