مينهَن هجن يا واچوڙا، پر ڏيئو ته روشن رکڻو آ،
پنهنجو ئي گهر آهي پيارا، گهر لئه جيئڻو مرڻو آ.
وار وکيري آئي برکا، ڌنڌلو ٿي ويو چنڊ،
ڇايون چئني پار گهٽائو، تارن کي پيو منڊ،
ڏينهن ڪٺن يا رات ڀيانڪ، کلندي ڪُڏندي هلڻو آهي
لهر لهر تي چمڪي چاندي، سج ڪري چمڪاٽَ،
جاڳي پيا سڀ موتي مرجان، سِپيون ڪن سُرٻاٽَ،
ونجهه هلائي، سِڙههَ سِرڪائي، سمنڊ سمورو ڪٽڻو آ