ڪينجهر جي اڪيلي ڪونج
(بي نظير جي شهادت تي)
زبان گونگي،
اکين ۾ ڳوڙها،
ڪنن ۾ گولين جي گونج آهي:
هي ڪير آڪاش ڏي اُڏاڻو، اُداس صدين جي سُونجهه آهي!
ڪو باغ کي باهه ڏئي هليو ويو،
ڪو بم گلن ۾ رکي هليو ويو،
هوا ۾ بارود جي ڌماڪن جي تيز بدبو،
گهٽين ۾ بيهوش آهي خوشبو،
سڄي شهر جي دلين دماغن ۽ ساههَ سينن ۾ مُونجهه آهي.
امن جو ڳيرو صبح سواري،
اڏاڻو سنڌوءَ جي ٻئي ڪناري:
انڌيري اڌ رات جو ٻُريا ٿي جي سڏ پڙاڏا،
اهي يڪايڪ الوپ ٿي ويا:
وڇوڙي پنهنجي ولر کان مڪّار ماريُن بيقصور ماري
اڪيلي ڪينجهر جي ڪونج آهي!