بيوفا هوندي به هُو هر بار سهڻو ٿو لڳي،
ڇو ته دلبر جو رڳو ڪردار سهڻو ٿو لڳي.
کوڙ هوندا هن پيا ڏس ٽُوھه ڪيڏا جرڪڻا،
پر ٻُڌا ڪنهن کي ڪڏهن ڪو يار سهڻو ٿو لڳي؟
سونَ جهڙو رنگ ٿيندو سونَ ناهي يارڙا،
ها مڃان ٿو ڪوڙ جو واپار سهڻو ٿو لڳي.
ڇا چوان توکي ڀلا او مرحبا محبوب ڙي،
سونهن تنهنجيءَ جي ڪري سنسار سهڻو ٿو لڳي.
تون رڳو ناهين حَسِين پر غم گهٽائيندڙ به آن،
ٽهڪ ڏيئي ٿو ڪرين اظهار سهڻو ٿو لڳي.
نُور نُوريءَ ۾ نه هو پر ناز نوڙت جي ڪري،
ڏس تماچي تڙَ ڌڻيءَ کي ڄار سهڻو ٿو لڳي.
مان ’مسافر‘ ڪِينَ آهيان ذات پنهنجيءَ ۾ ذرو،
تو نوازيو ڏات سان ڏاتار سهڻو ٿو لڳي.