منهنجو ساھه سزا ۾ آهي،
۽ هُو غم ادا ۾ آهي.
هُو بس مرڪي نيڻ ملائي،
درد ته منهنجو دوا ۾ آهي.
پنهنجي ڪرڻي پاڻ ڏسو ٿا،
ڏوھه اجايو قضا ۾ آهي.
نا انصافيون تيز ڏسون ٿا،
سارو ڏيهه وبا ۾ آهي.
تو کي چاھه جفا سان جانان،
منهنجو شوق وفا ۾ آهي.
هرڪو پنهنجي ناڙي ٿو هت،
سارو دور دغا ۾ آهي.
حق جا ٿي ڏس ديپ اُجهائي،
ڪيڏي هوڏ هوا ۾ آهي.
اڄ جو آدم ڇو ٿو سمجهي،
هر ڪو عيب ’حوا‘ ۾ آهي.
ٻي هر هام اجائي نڪتي،
هڪڙي آس خدا ۾ آهي.
يار ’مسافر‘ پيار ورهايو،
رکيو ڇا ته انا ۾ آهي.