حياتيءَ جي حسابن ۾ رڳو سُڏڪا بچيا آهن،
سُکن جا الاءِ ڪٿ ڪي وڃي لمحا بچيا آهن.
دنيا جي دور جا ليکا نه ليکي ۾ ڪڏهن آيا،
نفعا نقصان سارياسين، وکر ساڳيا بچيا آهن.
اميدن جي پُٺارڪ ۾ ، ٽُٽل ڪي خواب ئي آهن،
اوهان جي نينهن جا مون وٽ اهي تحفا بچيا آهن.
سمهاري ساڻ ’سُومل‘ کي مُٺي آ مامري پيئي!
اوهان ريءَ ڪاڪ ۾ ’راڻا‘ رڳو لاشا بچيا آهن.
اسان جي تڙپ جو توکي اندر احساس ناهي ڪو،
اوهان وٽ نالي ماتر ئي وڃي رشتا بچيا آهن.
مڙئي محبتون ميڙي سُکن جو شهر اڏجي پر،
’مسافر‘ يار محبت جا وڃي ماسا بچيا آهن.