اسين پيڪر وفائن جا، جفائن ۾ اسان جو ڇا؟
ڪريون سڄڻن ثنائون ٿا، گِلائن ۾ اسان جو ڇا؟
اسان جنهن کي پوڄيو، رهي من ۾ پيا پوڄيون!
حُسن هر هنڌ ڏسجي پر، ادائن ۾ اسان جو ڇا؟
پرين بس قيد ڪاڪل مان، ڪڍي ڇڏجان نه مونکي تون،
ٻين جي زلف ڪارن جي، گهٽائن ۾ اسان جو ڇا؟
اسان جي دل جي ڌڙڪن ۾، وسي هيءَ سنڌ ڌرتي ٿي،
پڄڻ چاهيون ڇا لئه چنڊ تي، خلائن ۾ اسان جو ڇا؟
نڪو سچ چوندي هٻڪون، نڪو سچ ٻڌندي ٿڙڪون،
اسان سادا سُٺا آهيون، انائن ۾ اسان جو ڇا؟
’مسافر‘ درد جو دارون، ملي ٿو هُن جي مُرڪن مان!
دعائن ۾ به دم ڪونهي، دوائن ۾ اسان جو ڇا؟