شاعري

مُسافر وفائون

مُسافر هاليپوٽو، پنھنجي هر شعر ۾ شعور جي راھہ جو پانڌيئڙو نظر اچي ٿو ۽ وٽس وطن جو درد، محبوب جا ماڻا، لوڪَ جون محروميون، عورت جي مظلوميت، روايتي بيھودہ رسمون ۽ انھن ۾ پيڙجندڙ وجودن جا لقاءَ، بُک، بيروزگاري سميت ڪو اهڙو دُک درد ڪونھي، جيڪو مُسافر جي شعر کان گُٿو هجي. اِها هڪ ذميوار ۽ سُجاڳ شاعر جي نشاني آهي. مُسافر هاليپوٽي جي شاعريءَ جي اهم ڳالھہ لاڙ پَٽَ جي حُسناڪ ٻوليءَ سان گڏ سندس سادي، عام فھم ۽ موجودہ وقت جي مروِج ٻولي آهي، جيڪا عام سادڙي ڳوٺاڻي کي بہ سوَلائيءَ سان سمجهه ۾ ايندڙ آهي.

Title Cover of book مُسافر وفائون

دل چري تون ٻڌا ڪٿ وفا ڳولجي؟

دل چري تون ٻڌا ڪٿ وفا ڳولجي؟
عشق جي درد جي ڪا دوا ڳولجي؟
هت ته آهن رڳو نفرتون تُهمتون!
تون اڃان ٿي چوين ڪا ادا ڳولجي.
محبتن جو هتي ڪونه آهي قدر،
لوڪ بي ذوق ۾ ڇا ڀوا ڳولجي؟
روز تڙپي مرڻ روز جئيندو رهڻ،
يار آهي ڏکيو ٻي سزا ڳولجي.
بي سبب ٿا جيئون هي حياتي پيا،
او! پرين اٿ هلي اڄ بقا ڳولجي.
سُور ناسُور ٿي هاڻ آهن ويا،
بس ٿَڪِي هان پيو هل شفا ڳولجي.
ڇو پيون هي ملن ٿيون جفائون ڀلا؟
ڪٿ نمازِ وفا ٿي قضا ڳولجي!
ڪو سڄڻ کي چئَي ڇو وساريو اٿس؟
ساٿ ڪنهن جو ڀلا تو سوا ڳولجي؟
مان ته ڀٽڪي ويو هان ’مسافر‘ صفا،
هل خدا جي بندن ۾ خدا ڳولجي.