عجب حال آهي اسان جي شهر جو،
سڄو ڏيک آ ڄڻ پراڻي کنڊر جو.
قتل روز رهزن ڪَرائِن هتي ٿا،
نڪو ڊپ اٿن ڪو قيامت حشر جو.
ڪفن کان سواءِ دفن لاش ٿي ويو،
الا ڪنهن نه ڄاتو قصو ان قبر جو.
عبادت چوين يا چوين يار پوڄا،
اهو فرق آهي اوهان جي نظر جو.
نڪو رام ڄاڻين نه رحمان کي تون،
اثر تو اجايو رکيو آ اکر جو.
نه سمجهيو ڪڏهن ٿَئِي انا جي چڪر ۾،
سبق ماڻهپو آهه مسجد مندر جو.
وڃائي نه حاصل ڪرڻ تو سکيو آ،
رڳو ڪم سدائين ڪيو تو ڪسر جو.
سِڪڻ ۾ سچائي اٿئي جي نه شامل،
وڄائي نه واڄو پرينءَ جي پچر جو.
’مسافر‘ نٿو جي وفادار بڻجي،
ڪهڙو فائدو پوءِ اوهان سان سفر جو.