حادثا ئي حادثا آ زندگي،
ھا ڏکن جا مرحلا آ زندگي.
آس ۽ وشواس آهن باھه ۾،
ساھه سڏڪو ۽ صدا آ زندگي.
روح رئڻو ٻار ان جي لاءِ ڄڻ،
راند جا رانديڪڙا آ زندگي.
ضبط جا هي بند اڏجن ڪيترا،
ڪربلا ئي ڪربلا آ زندگي.
درد جا سئو روپ ۽ عنوان هن،
جِيءَ جهيرون جابجا آ زندگي.
درد ڌرتي، فڪر، فاقه روح رت!
روز هڪڙي ٻي سزا آ زندگي.
تون وڇوڙن جا قصا ڇا ٿو پڇين،
فاصلا ئي فاصلا آ زندگي.
يار افضل تون ته هليو دور وئين،
مات منهنجي تو سوا آ زندگي.
من منهنجو موڳو ’مسافر‘ آ ٿيو،
پيچرا ئي پيچرا آ زندگي.