چَپن تي ھڻي ماٺ تالا ڇڏيون ٿا،
اندر ۾ لڪائي جوالا ڇڏيون ٿا.
ڏسون ڪير ٿو ھاڻ ڳولي اسان کي،
ھوا ۾ اڏاري حوالا ڇڏيون ٿا.
اڙي وقت ايندڙ نسل کي ٻڌائج،
لکي ڪي هتي هوجمالا ڇڏيون ٿا.
نه ڄاتم پٿر جي اڳيان ٿي رُناسين،
اُگهي نيٺ هي نيڻ آلا ڇڏيون ٿا.
ڇِني جن اسان کي ڌڪاري ڇڏيو آ،
چِٽي هانوَ تي سي ئي نالا ڇڏيون ٿا.
ڀلي ڪو چُمين جي چَسن تي مري پيو،
اسان نينهن پنهنجا نرالا ڇڏيون ٿا.
ٻُڌا يار شاعر ڇڏيندو ته ڇا هت،
غزل گيت ۽ ڪجهه رسالا ڇڏيون ٿا.
ٻري جي ’مسافر‘ مري ويو ته ڇاهي،
جلي پاڻ جڳ ۾ اُجالا ڇڏيون ٿا.