من جڪڙجي ويو درد جي ڄار ۾،
ڪو قصو ٿَم پڙهيو ڪالهه اخبار ۾.
ڌيءَ پيءَ جي مٿان ڏوھه ڪارنهن رکيو،
ڇا پيو هي ٿئي هن ته سنسار ۾.
مطلبن جي ڪري پاڪ رشتن مٿان،
زهر هارينِ پيا هي رڳو خار ۾.
ماڻهپي جو ڪِرِي هِت سِڪو آ ويو،
فرق ناهي ڏٺم عشق واپار ۾.
يا خدا تون ڪجان پاڻ پنهنجو ڪرم،
هاڻ ٻيڙو اچي آ ويو تار ۾.
عشق جي راند جو فيصلو ٿا ڪيون،
جيت تنهنجي سدا، مان سدا هار ۾.
تيز دنيا اٿئي او ’مسافر‘ چريا،
تون ڪٿي ٿو پڄين سُست رفتار ۾.