دل رو نه ڪري دانهون مقتل ۾ جيئڻ آهي،
سڀ وير وٺن ٿا پيا، هت ڪير سڄڻ آهي.
تو پيار ڪيو جنهن سان، بت آهه پٿر جو سو،
ديوار اڳيان تنهنجو بيڪار رُئڻ آهي.
حق حق ته ڪري ڪيئي منصور مري ويا هت،
پر يار هتي مشڪل انصاف ملڻ آهي.
هُو پيٽ ڀريو مؤعظ واعظ ته ڪري ويٺو،
پر ان کي خبر ڪهڙي ڪو پيٽ لنگهڻ آهي.
تاريخ گواھه آهي سچ سُور ڏٺا آهن،
هي نانءِ جيئڻ جي ۾ بس زهر پيئڻ آهي.
بي انت جفا هُن جي مون کوڙ سٺي دل آ،
هُن شرط نڀائڻ جو رکيو ئي ڇِنڻ آهي.
جو موت هٿان مرندو ڪيڏو نه ڀلارو آ،
معمول بڻيل پنهنجو هت روز مرڻ آهي.
منزل ته ’مسافر‘ جي آ لوڪ کسي ورتي،
پر پنهنجي اصولن ۾ پوئتي نه مڙڻ آهي.