ڏٺيون مون دربدر آهن وفائون شهر تنهنجي ۾،
هلن ٿيون ڳاٽ اوچي سان، انائون شهر تنهنجي ۾.
اُميدون هاڻ دلين جون ٽنگيون سوليءَ پيون آهن،
کنڊر بڻجي ويون آهن، سُکائون شهر تنهنجي ۾.
ملي ٿي ڪونه ڪنهن کي ئي هتي محبت مسيحائي!
رڳو ٿيون زهر اوڳاڇين، ادائون شهر تنهنجي ۾.
ڀنڀا ڀُورا ته ڪي ڪارا ڏٺا مون چيلهه تي چوٽا،
اکڙين سان ڳالهائين ٿيون، بلائون شهر تنهنجي ۾.
حنا جا رنگ زخمي هن ڳَلن جا ڳوٺ ڳوڙهن ۾،
وفائن جون ڪجن ڪنهن کان، پڇائون شهر تنهنجي ۾،
ذرو انصاف ناهي ڪو هتي ڪنهن جي سچاين سان،
يتيمن جي مثل آهن، ڪَلائون شهر تنهنجي ۾.
هتي احساس جا گلڙا هڻي مالهي رنو آهي،
گُهلن طوفان وانگي ٿيون، هوائون شهر تنهنجي ۾.
نه جي هت داد ٿيڻو آ، ڀلا فرياد ڪنهن جي جو!
ڪجن پوءِ ڀلا ڇا لئه، صدائون شهر تنهنجي ۾.
ڪُڇڻ جي ڪار ناهي ڪا ’مسافر‘ ماٺ ۾ آهن،
رڳو دڳ دڳ پيون پلجن، دغائون شهر تنهنجي ۾.