پري تون يار ٿيندو آن، اچي سڪرات ويندي آ،
وسي نيڻن منجهان ان پل، وڏي برسات ويندي آ.
مٺا توکي ڏسي هي روح پوندو رقص ۾ آهي،
تڏهن خوابن خيالن جي، لڏي محلات ويندي آ.
عجيبا موڙ اهڙي تي، اچي قسمت بيهاريو آ،
ڏسي هي بيوسيون پنهنجون، ڏکي ٿي ڏات ويندي آ.
جڏهن بدذوق مالهي جي، هٿن ۾ باغ ايندو آ،
گلن جي موھه ۽ مستي، مري ٿي مات ويندي آ.
ٻڌايان ڇا ڀلا تو سان، رکان ٿو چاھه ڪيڏو مان،
پَسان خاموش توکي ٿو، تکي ٿي تات ويندي آ.
اندر جي راز کي ظاهر، ڪيان اڄ ٿو ’مسافر‘ مان،
مٺا تو بن اچي مون تي، قيامت ڪا ته ويندي آ.