پرين تو پير پاتو آ چمن گلزار ٿي ويو آهي،
گلابن جو بدن سهڻا سڄو سنسار ٿي ويو آهي.
مٺا محبوب مرڪي تو نهاريو ناز مان نِوِڙِي،
چَپَن جي چُرڻ کان اڳ ۾ عجب اظهار ٿي ويو آهي.
هلي وس ڪونه ٿو منهنجو ڪيو تو قيد اهڙو آ،
پياريو جام اهڙو ٿئي، نشو نروار ٿي ويو آهي.
سراپا سنڌ جو نقشو لڳين تون ته چهري مان،
سندءِ اکڙين جي درياءَ ۾ ٿي من ميهار ٿي ويو آ.
مسافر پيار پنهنجي ۾ ڪيو ٿئي ڇيڳلو ايڏو،
جواني جوش مان نڪري صفا ڄڻ ٻار ٿي ويو آ.