رَئو آهه تو جو اُڏاريو هوا ۾،
سوين ڇوڪرن پئي نهاريو هوا ۾.
عجب راند آهي ڏسو محبتن جي،
پرين آ چيو ديپ ٻاريو هوا ۾.
ڀلا ڇو نه پهتا سڄڻ کي سنيها،
هئم يار ڏاڍو پڪاريو هوا ۾.
ٺڪاڻو هجي ڪو اسان جو به هاڻي،
گهڻو يار آ مون گذاريو هوا ۾.
پئي دُور تائين ملاحن پُڪاريو؟
سمنڊ پاڻ کي هو اُٿاريو هوا ۾.
ٿيو راز افشان لڪل اُلفتن جو،
هيو نانءُ تو جو اُچاريو هوا ۾.
بنان گهر سيارو به ڪَٽڻو پوي ٿو،
امڙ ٻار پئي آ سمهاريو هوا ۾.
مَٺِي مند آ هيءَ پاري پوڻ جي،
’مسافر‘ اٿئي ڪو بيهاريو هوا ۾.