اسان جي يار خوابن کي ملي تعبير ڪاٿي آ،
امرتا مان به ماڻيا ڪا اهڙي تقدير ڪاٿي آ.
هوا ۾ سوڳ جي خوشبو پڪو اهڃاڻ آهي اڄ،
وري سپنن سهانن جو ڦِٽو جاگير ڪاٿي آ.
اوهان احساس کان خالي رڳو نالي رکيا ناتا،
اسان جي يار اکڙين مان سُڪو ڏس نير ڪاٿي آ.
رکيو جو عڪس ٺاهي آ اسان پنهنجن ته سينن ۾،
ٻڌائي يار محبت جي اُها تصوير ڪاٿي آ.
اوهان جو ڏوھه ناهي ڪو، اسان جو ڀاڳ اهڙو آ،
ڀلا تقدير جي آڏو هلي تدبير ڪاٿي آ.
ڪڏهن تاريخ ۾ منهنجو لکيو نالو نه ويندو هِت،
لکي مون ديس دردن تي اُها تحرير ڪاٿي آ.
’مسافر‘ تون چريو آهين، سڄي دنيا چري ناهي،
چريا تو جيئن ڀلا دنيا ٻڌا دلگير ڪاٿي آ.