بي مزي آهن بهارون تو سوا،
سچ پڇين آ هانءُ ڦارون تو سوا.
دل اداسين جي اثر ۾ ٿي رهي،
ڪونه ٻُڌيون ڪنهن پڪارون تو سوا.
مون مرڻ جا ٿي بهانا ڳوليا،
ڪونه آ ٻيو درد دارون تو سوا.
اچ پرين ڪي حال دل تو سان ڪيان،
ڪير اگهندو لڙڪ لارون تو سوا.
روح روڳي کي وڻي ڪجهه ڪونه ٿو،
ڪٿ ٻيون آهن پچارون تو سوا.
سچ پڇين هي زندگي تو ساڻ آ،
سڀ اجايون ٻيون اُڏارون تو سوا.
هٿ ٻئي جي ڪونه وينديون هاڻ بس،
هن حياتيءَ جون مهارون تو سوا.
ڪجهه گُهرن ئي ڪونه ٿيون مان ڇا ڪيان،
او ’مسافر‘ ساھَه سارون تو سوا.