ناحق وڏا آهن ڪيا، دنيا اندر ناڻي ڏسو!
ڇا ڇا پيو ماڻهو ڪري پئسن خاطر هاڻي ڏسو.
ٽيھن سالن کان به پوءِ چور ساڳيو چور نڪتو؟
ڪابه اصلاح ڪانه ڪئي ٿَس، جيل ۽ ٿاڻي ڏسو!
اشرف المخلوق جو درجو ڏنو مالڪ اٿس،
حيثيت انسان پنهنجي ڇو ڪونه پيو ڄاڻي ڏسو.
ساڻ ’سُومل‘ کي سمهارڻ جو ڪيو ’مومل‘ مذاق!
ڪاڪ تي قيامت ڪيرائي، رنج ٿي ’راڻَي‘ ڏسو.
مون قدم ھر ڪو وڌايو آ وفا جي واٽ تي،
ڀل اوهان منهنجي وفائن کي ڇنڊي ڇاڻي ڏسو!
چئي ’مسافر‘ حال ھي ۽ ماضي، مستقبل منهنجو،
نالي آ محبوب جي ڀل وجهي گهاڻي ڏسو.