يادگيرين جون هڙوٽيون اڄ وري کولي ڏٺم،
يادِ ماضي ۾ وڃي ير پاڻ کي رولي ڏٺم.
ها رڳو آيون نظر ٿي بي رخيون بي واجبيون،
ڪا وفاداري نه ڪا ئي ڪن اکين اولي ڏٺم.
جو ڪٻٽ ڀريو پيو آهي ڪتابن سان مٺا،
تن ڪتابن ۾ تنهنجو فوٽو به هڪ ڳولي ڏٺم.
هئا ڳَلن جي ڳوٺ جا مس وڃي گَسڙا سُڪا،
تن گَسَن تان اڄ اکين جي آب کي ڇولي ڏٺم.
تو ’مسافر‘ کي ڇنو ڳالهه کي ڪي سال ٿيا،
پر وري ڇو ساھه کي اڄ تڙپندو تولي ڏٺم.