شاعري

مُسافر وفائون

مُسافر هاليپوٽو، پنھنجي هر شعر ۾ شعور جي راھہ جو پانڌيئڙو نظر اچي ٿو ۽ وٽس وطن جو درد، محبوب جا ماڻا، لوڪَ جون محروميون، عورت جي مظلوميت، روايتي بيھودہ رسمون ۽ انھن ۾ پيڙجندڙ وجودن جا لقاءَ، بُک، بيروزگاري سميت ڪو اهڙو دُک درد ڪونھي، جيڪو مُسافر جي شعر کان گُٿو هجي. اِها هڪ ذميوار ۽ سُجاڳ شاعر جي نشاني آهي. مُسافر هاليپوٽي جي شاعريءَ جي اهم ڳالھہ لاڙ پَٽَ جي حُسناڪ ٻوليءَ سان گڏ سندس سادي، عام فھم ۽ موجودہ وقت جي مروِج ٻولي آهي، جيڪا عام سادڙي ڳوٺاڻي کي بہ سوَلائيءَ سان سمجهه ۾ ايندڙ آهي.

Title Cover of book مُسافر وفائون

خوشامد جا کيل ڏٺا مون،

خوشامد جا کيل ڏٺا مون،
لفظ لفظ ۾ سيل ڏٺا مون.
ڪنهن جي ڪنهن جي ڳالهه ڪيان مان،
طبقا طبقا جيل ڏٺا مون.
وقت وفا ۽ روَين آڏو،
رُئندا ڪي رابيل ڏٺا مون.
پنهنجن جا هت پنهنجن سان،
ويرين وارا ويل ڏٺا مون.
چانڊوڪي ۽ چيٽ رُنا ٿي،
اهڙا محبت ميل ڏٺا مون.
رهبري ۾ رهزني ٿي،
ڀُونگا ٿيندي ڀيل ڏٺا مون.
پَرِ ڀي پاڻ پٽيوسين جن ۾،
حال اهي هيل ڏٺا مون.
جو به سچو سو آهي ’مسافر‘،
ٽرڙا ٽيڊي تيل ڏٺا مون.