شاعري

مُسافر وفائون

مُسافر هاليپوٽو، پنھنجي هر شعر ۾ شعور جي راھہ جو پانڌيئڙو نظر اچي ٿو ۽ وٽس وطن جو درد، محبوب جا ماڻا، لوڪَ جون محروميون، عورت جي مظلوميت، روايتي بيھودہ رسمون ۽ انھن ۾ پيڙجندڙ وجودن جا لقاءَ، بُک، بيروزگاري سميت ڪو اهڙو دُک درد ڪونھي، جيڪو مُسافر جي شعر کان گُٿو هجي. اِها هڪ ذميوار ۽ سُجاڳ شاعر جي نشاني آهي. مُسافر هاليپوٽي جي شاعريءَ جي اهم ڳالھہ لاڙ پَٽَ جي حُسناڪ ٻوليءَ سان گڏ سندس سادي، عام فھم ۽ موجودہ وقت جي مروِج ٻولي آهي، جيڪا عام سادڙي ڳوٺاڻي کي بہ سوَلائيءَ سان سمجهه ۾ ايندڙ آهي.

Title Cover of book مُسافر وفائون

دلبر حرام جي نه ٿِي خودڪشي هجي ها،

دلبر حرام جي نه ٿِي خودڪشي هجي ها،
توبن نه يار مون وٽ اڄ زندگي هجي ها.
طاقت آ ڪهڙي مون ۾ ماڻيان نه ها ڪا مڃتا،
شامل نه يار تنهنجي جي تشنگي هجي ها.
آ حوصلن جي آڏو آخر هوا هاريو،
ڏيئو هجي ها گهر ۾ اڄ روشني هجي ها.
هڪ عشق سنڌ سان ٿم ٻيو چاھه تو پرين سان،
ڪو غم نه جي هجي ها ڪٿ شاعري هجي ها.
سجدا ڪيا سدا ٿم حق سچ ۽ وفا تي،
هن بندگي سوا بس آوارگي هجي ها.
هڪ تون نه جي تماشو مون کي ڪري ڇڏين ها،
پنهنجن ۾ ڪيئن ’مسافر‘ اڄ اجنبي هجي ها.