پيرَ زخمي ٿي پيا پر چاهتون ساڳيون رهيون،
روح منهنجي کان پري هِن راحتون ساڳيون رهيون.
سال هِن گذري ويا مون يار مرڪڻ آ ڇڏيو،
ٽهڪ هُن جا ساڳيا ۽ عادتون ساڳيون رهيون.
لوڪ مايا ڪاڻ ٿو ڇا ڇا ڪري پيو ڏس کڻي،
پر اسان وٽ سوز سِڪَ جون ساعتون ساڳيون رهيون.
چنڊ تي پهتو وڃي آ ڏيهه سارو ٿو ڏسان،
ڇو ڀلا هِن سنڌ جون هي حالتون ساڳيون رهيون.
بس غريبن جي غريبي آ وڏي اڳ کان اڳيان،
پر اميرن جون ته آهن طاقتون ساڳيون رهيون.
مون ’مسافر‘ ڪونه ماڻي آهه منزل پيار جي،
پوءِ به پنهنجي پيار لئه هن پارتون ساڳيون رهيون.