مون ۾ پنهنجو پاڻ ڇڏي وئي،
سرهي آ سرهاڻ ڇڏي وئي.
منهنجي ميري جِيوَن ۾ آ،
چاهت جي چانڊاڻ ڇڏي وئي.
وڇڙئي هُن کي سال ٿيا هِن،
سوچيان ٿو آ هاڻ ڇڏي وئي.
ساھه منهنجي ۾ سنڌو بڻجي،
موجن جي مهراڻ ڇڏي وئي.
ڪابه خبر ئي ڪانه پئي مون،
نينهن ڇني ڇاڪاڻ ڇڏي وئي.
ماپي ماپي محبت جا ڪي،
مون ۾ آهي ماڻ ڇڏي وئي.
راحتن جا روح اُڊيڙي،
ساهن ۾ ڇڪتاڻ ڇڏي وئي.
ڏات ڏيئا ڪي ٻاري من ۾،
جذبا جوت جواڻ ڇڏي وئي.
کِلَ خوشيءَ جي آس اُجاڙي،
روح ڪري رت ڇاڻ ڇڏي وئي.
ويندي ويندي يار ’مسافر‘،
اکڙين ۾ آلاڻ ڇڏي وئي.