پاڪ جذبن جي مٿان پارا ٿا دل وارا ڏسن،
نازڪ نيڻن ۾ سدا نارا ٿا دل وارا ڏسن.
هڪ سچائيءَ جي ڪري سئو سئو دفعا قربان ٿي،
راتيون روئي سڄيون تارا ٿا دل وارا ڏسن.
جي سچي محبت اٿئي پيءُ زهر پيالو ڀري،
محبوب مٺڙي جا عجب عارا ٿا دل وارا ڏسن.
آ جُڳن جي جوڙ کان عاشق اذيت ۾ رهيو،
ڏک، سُور، ڏمر ڏيهه جا سارا ٿا دل وارا ڏسن.
’ڪارنهن‘ ڪري آهن ڇڏيا ميٺاج محبت جا ڪڙا،
تڏهن ارمانن مٿان آرا ٿا دل وارا ڏسن.
هن اڙانگي راھه تي هل ’مسافر‘ ٿي هوشيار!
گمنام وِکَ وِکَ جي مٿي چارا ٿا دل وارا ڏسن.