ڪر سوچ ڦِٽي هر ڪا مئخان ۾ موٽي آ،
انسان سڏائين ٿو انسان ۾ موٽي آ.
ڪر ياد چيو هو تو مان ساهه آهيان تنهنجو،
جي ساھه آهين منهنجو هن جان ۾ موٽي آ.
قبرن تي سُڪي ويندين ورکا ۾ لڪي ويندين،
گل يار ڀلو آهين گلدان ۾ موٽي آ.
آ يار حُسن تو وٽ ڪر ناز ڀلي تون پر،
تڪبر ۾ تباهي ٿئي پنهنجي شان ۾ موٽي آ.
لک مون ته لٽايا هن دردن جي دوا پويان،
دردن جي دوا ٿي پئي درمان ۾ موٽي آ.
آ شوق اهو منهنجو توساڻ هجان آئون،
هي آس ٽٽي نه پوي وجدان ۾ موٽي آ.
مقتل جي اڳيان آئون هڪ راھه ڏسان ٿو پيو،
طوفان اٿي پوندو طوفان ۾ موٽي آ.
هي تنهنجو مسافر آ تنهنجو ئي سدا رهندو،
تون پير جهلي پنهنجا ميدان ۾ موٽي آ.