وَرَ وَنِيُون ڪُسندي ڏٺيون ٿم ڪيتريون هن ديس ۾،
بي حسيون ڇو ٿيون ٿين هي هيتريون هن ديس ۾.
نانءُ جيڏو آ وڏو تهذيب ۽ تاريخ ۾،
تلخيون ڀي تيز آهن ايتريون هن ديس ۾.
مغربي ماحول ۾ هي ڪيئن نه رنگبا ٿا وڃن،
ڇوڪرا ڇڙواڳ ڏس ۽ ڇوڪريون هن ديس ۾.
رشوتن جي لوڀ ۾ هي ديس پيو برباد ٿئي،
خون ناڻي ۾ ٻُڏن ۽ نوڪريون هن ديس ۾.
ديد ۾ دوکو هتي ۽ پيار سڏجي پاپ ٿو،
دربدر ٿيندي ڏٺم ڪي دلبريون هن ديس ۾.
بيوسين جا بار آهن ڪو هلي حِيلو نٿو،
دل ’مسافر‘ ٿي سڙي پر ڇا ڪريون هن ديس ۾.