تو وٽ جيڪا ڏات ڏسان ٿو،
روشن سا پرڀات ڏسان ٿو.
لفظن سان ٿي ديپ جلائين،
اونداهين جي مات ڏسان ٿو.
تنهنجي فڪري پھلوُئن ۾!
سوڀاري سوغات ڏسان ٿو.
تنهنجي من آڳر ۾ سانئڻ،
جيتڻ جا جذبات ڏسان ٿو.
ھاڻ ته جهيڙو ڪرڻو آ بس،
وَکَ وِکَ واڳون وات ڏسان ٿو.
تنهنجي شعرن جا ته نياپا!
ڪانئر پويان ڪات ڏسان ٿو.
تنهنجي منهنجي منزل ساڳين،
ذات نه ڪا ئي پات ڏسان ٿو.
ڇو نه ’مسافر‘ ڇير ٻُڌان مان،
جگنو جگنو رات ڏسان ٿو.