وسڪاري جي ويل وري آ،
ساجن تون ڀي هيل وري آ.
هُو ڏس ڀٽ تي مور نچي ٿو،
ڊڪندي ان جي ڊيل وري آ.
آئون ئي بس هيڪل آهيان،
کِنوِڻن ساڳيو کيل وري آ.
جانب تو ريءِ جاليان ٿو پيو،
جِيوَن ڄڻ ڪو جيل وري آ.
سارُن ساڻو ساھه ڪيو آ،
او! راحت جا رابيل وري آ.
هيل ته پنهنجن ٿاڪَن تي ڪي،
محبت ماڻيون ميل وري آ.
سونهن سندو تون ساگر آهين،
سيرت جا سنگ ميل وري آ.
تو بن هر ڪا آس ’مسافر‘،
آ ٻاٻرو ڄڻ سيل وري آ.