شاعري

مُسافر وفائون

مُسافر هاليپوٽو، پنھنجي هر شعر ۾ شعور جي راھہ جو پانڌيئڙو نظر اچي ٿو ۽ وٽس وطن جو درد، محبوب جا ماڻا، لوڪَ جون محروميون، عورت جي مظلوميت، روايتي بيھودہ رسمون ۽ انھن ۾ پيڙجندڙ وجودن جا لقاءَ، بُک، بيروزگاري سميت ڪو اهڙو دُک درد ڪونھي، جيڪو مُسافر جي شعر کان گُٿو هجي. اِها هڪ ذميوار ۽ سُجاڳ شاعر جي نشاني آهي. مُسافر هاليپوٽي جي شاعريءَ جي اهم ڳالھہ لاڙ پَٽَ جي حُسناڪ ٻوليءَ سان گڏ سندس سادي، عام فھم ۽ موجودہ وقت جي مروِج ٻولي آهي، جيڪا عام سادڙي ڳوٺاڻي کي بہ سوَلائيءَ سان سمجهه ۾ ايندڙ آهي.

Title Cover of book مُسافر وفائون

سوچن جا سلسلا، ٽُٽن ئي نٿا،

سوچن جا سلسلا، ٽُٽن ئي نٿا،
فرق ۽ فاصلا، ٽُٽن ئي نٿا.
موئن جو دڙو ٿي ويئي آهي دلڙي،
درد جا زلزلا ٽُٽن ئي نٿا.
نبيرڻ لاءِ هاڻي، رهيو دم آ باقي،
مُنجهيل ٻيا معاملا، ٽُٽن ئي نٿا.
گهڻو پاڻ پنهنجو، بچائڻ ٿو چاهيان،
درد هي دادلا، ٽُٽن ئي نٿا.
ڪريو روز ڪاريون، جوانيون ڪُهن ٿا،
جرڳا ۽ فيصلا، ٽُٽن ئي نٿا.
نفرتن جِنجهوڙي، آ ڇڏيو ’مسافر‘،
مگر هي حوصلا، ٽُٽن ئي نٿا.