تو سوا ٻي مھجبين گهرجي نٿي،
ھاڻ ٻي ڪا عاشقي گهرجي نٿي.
تو ڪيو آ پيار سان روشن مون کي،
بس ته ٻي ڪا روشني گهرجي نٿي.
خواب ھڪڙو آهه سنڌ خوشحال جو،
آس ٻي ان کان وڏي گهرجي نٿي.
مُرڪ تنهنجي کان سوا او دلرُبا!
روح کي ٻي تازگي گهرجي نٿي.
جام اکڙين مان پياري پُر ڪيو،
ھا مون کي ٻي مئڪشي گهرجي نٿي.
سڀ تلاشون تو ملي ئي ٿيون ختم،
هاڻ بس آوارگي گهرجي نٿي.
جي ’مسافر‘ جو ٿو تون يار ٿئين،
تو سوا پوءِ زندگي گهرجي نٿي.